Johan Vande Lanotte: Vergroening in Brussel als remedie voor de vergrijzing in Vlaanderen

Gisteravond 6 juli liet SP.a politicus Johan Vande Lanotte in het prachtig decor van een goed gevulde Koninklijk Conservatorium van Brussel zijn licht schijnen over de toekomst van ons land en de rol die Brussel daarin kan of moet spelen. Brussels filosoof en econoom Philippe Van Parijs schotelde Vande Lanotte een resem vragen voor. We noteerden enkele interessante beschouwingen.

Vande Lanotte merkte 2 tendensen op: vergrijzing in Vlaanderen en vergroening in Brussel (en in sommige Vlaamse steden). De economische groei in Vlaanderen zal als de vergrijzing goed en wel doorzet sterk gehinderd worden door een tekort aan arbeidskrachten door de massale uitstroom van werknemers op pensioengerechtigde leefdtijd. De demografische reserve van Brussel moet en zal daarom aangewend worden. Slecht opgeleid of niet. Men heeft er dus alle belang bij om te investeren in goed onderwijs in de hoofdstad en een goed werkend grensoverschrijdend arbeidsmarktbeleid.

Onderwijs: gemeenschappen moeten hun rol blijven spelen

Over dat onderwijs weet Vande Lanotte dat hij niet gelooft in een onderwijs dat wordt georganiseerd door  Brussel zelf. Daarvoor is de schaal van Brussel te klein. Je kan niet het volledige gamma van een modern kwaliteitsvol onderwijslandschap aanbieden wat de Vlaamse en de Franstalige gemeenschap nu wel kan. De 2 belangrijkste gemeenschappen van dit land zullen volgens hem onvermijdelijke een rol blijven spelen wat niet wil zeggen dat nu het één en ander niet voor verbetering vatbaar is.

Een stadsstaat met éénheid van bestuur en geen taboes
Vande Lanotte pleit ook voor een sterker Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Brussel weet onvoldoende haar economische kracht te vertalen in bestuurlijke kracht. Er zijn nu 20 regeringen voor een stad van 1 miljoen inwoners. Brussel moet een stadsstaat worden met éénheid van bestuur. Deze eis klinkt vooral de Vlamingen als muziek in de orde. Voor de Franstaligen is dit eerder taboe. Net zozeer als de gewaarborgde vertegenwoordiging van de Nederlandstaligen in het Brussels parlement taboe is. Om tot een en oplossing te komen voor de bestuurlijke zwakte van Brussel zullen beide gemeenschappen taboes moeten laten varen.

Grenzen liggen vast

Vande Lanotte ziet de grenzen tussen de deelstaten niet meer veranderen. De grenzen die samenvallen met de taalgrenzen liggen nu al meer dan 50 jaar vast. Daar zal niet meer aan gemorreld worden gezien de spanning die dit kan veroorzaken, de kwestie Voeren indachtig. Bovendien verdraagt Europa geen grensconflicten. Maar de faciliteiten zullen wel overleven. Hij vindt in de wet niets terug van de stelling van vele Vlamingen dat de faciliteiten uitdovend zouden zijn. 6.000.000 Vlamingen zullen moeten leren leven met 80.000 Franstalige op haar grondgebied steld Vande Lanotte lapidair.

(BB)